بررسی موارد سپسیس و مننژیت در نوزادان بستری در بیمارستان کودکان مفید ،۷۷ – ۱۳۷۶

سابقه و هدف : سپسیس در دوران نوزادی بدلیل تظاهرات بالینی غیر اختصاصی ،مشکلات تشخیصی و ایجاد عوارض و شیوع مرگ ومیر نسبتاً بالا بخصوص همراه مننژیت، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف اصلی این طرح بررسی وضعیت این بیماری از جوانب و زوایای مختلف به منظور دستیابی به راهکارهای مناسب از طریق مراجعه و یافته های بدست آمده می باشد. مواد و روشها : در این مطالعه که از نوع مطالعه داده های موجود بود، پرونده 180 نوزاد با تشخیص سپتی سمی در طی 2 سال _( 77-1376) در بیمارستان مفید از نظر عوامل اپیدمیولوژیک، ریسک فاکتورهای مادری، علائم کلینیکی، تستهای آزمایشگاهی و عوارض ایجاد شده مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها : در بین 180 پرونده 19 مورد (11%) کشت خون مثبت، 23 مورد (7/12%) کشت ادرار مثبت و 6 مورد (3/3%) کشت مایع مغزی – نخاعی مثبت ثبت شد. در موارد کشت خون مثبت، نسبت گرفتاری پسر به دختر 7/1 بود، همچنین 42% سپتی سمی زودرس و 58% سپتی سمی دیررس داشتند. شایعترین ارگانیسم های کشت داده شده در کشت خون استافیلوکوک اپیدرمیس (47%)، استافیلوکوک اورئوس، پسوومونا، کلبسیلا، و اشریشیا کلی (هر یک 5/10 %) بودند. شایعترین علائم کلینیکی شامل شیر نخوردن، ایکتر، تب، بیحالی، دیسترس تنفسی بوده است. 2 مورد با کشت خون مثبت به علت هیپربیلی روبینمی تعویض خون شده اند. پاره شدن طولانی مدت غشاها در 4 مورد (21%) و مرگ و میر در 2 مورد (10%) با کشت خون مثبت شدیده شد. مننژیت هماره با سپسیس در 5/10% موارد مشاهده شده است. نتیجه گیری و توصیه ها : علائم بالینی عفونت در نوزادان معمولاً غیر اختصاصی بوده لذا در همه نوزادانی که شک به سپسیس در آنها وجود دارد بررسیهای ضروری و آزمایشات لازم برای دستیابی و تعیین کانون احتمالی عفونت باید انجام گیرد.